4 czerwca 2007 przed Collegium Norwidianum KUL odsłonięto pomnik poety autorstwa prof. Gustawa Zemły. Zamieszczam zrobione wtedy zdjęcia na internetową rzeczy pamiątkę.
I jeszcze dodatkowe informacje za: http://www.infoarchitekta.pl/artykuly/1-ciekawostki/2721-pomnik-cypriana-kamila-norwida-w-lublinie.html
"Pomnik przedstawia idącego Norwida, który przyciska do serca lewą ręką kartkę papieru. Burzliwe dzieje artysty symbolizują ciernie wyrastające u stóp poety ("O – ciernie deptać znośniej..."). Dla złagodzenia tej wymowy, w ostatniej chwili, profesor Zemła dodał do nich laur ("Niech mi puchar podadzą i wieniec!").
Pomnik odlany został bardzo precyzyjnie, tak że na wyciągniętej ręce poety niemal widać linie papilarne. Ciekawostką jest niewielki topór umieszczony na guziku płaszcza. Jak wyjaśniał sam autor pomnika, jest to wspólny herb jego i Norwida.
Data odsłonięcia: 3 VI 2007 [chyba 4.06.2007]
Lokalizacja: Przed Collegium Norwidianum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, przy Al. Racławickich
Pomnik ma 2 metry i 70 cm wysokości, waży 350 kg.
Materiał: brąz
Do Lublina trafił z odlewni w Bielsku-Białej
Autor: Gustaw Zemła"
Pomnik odlany został bardzo precyzyjnie, tak że na wyciągniętej ręce poety niemal widać linie papilarne. Ciekawostką jest niewielki topór umieszczony na guziku płaszcza. Jak wyjaśniał sam autor pomnika, jest to wspólny herb jego i Norwida.
Data odsłonięcia: 3 VI 2007 [chyba 4.06.2007]
Lokalizacja: Przed Collegium Norwidianum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, przy Al. Racławickich
Pomnik ma 2 metry i 70 cm wysokości, waży 350 kg.
Materiał: brąz
Do Lublina trafił z odlewni w Bielsku-Białej
Autor: Gustaw Zemła"
fot. Adam Cedro
1 komentarz:
Prócz linii papilarnych na dłoni Poety artysta wyrył ranę - zgodnie z faktami (skaleczył się w Nowym Jorku rąbiąc drwa; w liście pisał z gorzkim uśmiechem, że to szczególny rodzaj ironii - skaleczyć się "własnym herbem"...). Profesor Zemła świadomie dał temu wyraz, choć faktycznie Poeta wbił sobie drzazgę z jadowitego drewna i wkrótce tak się rozchorował, że omal nie wyzionął ducha. (J. F.)
Prześlij komentarz