Otóż ostatnio, przeglądając numer lokalnej gazety powiatu
wołomińskiego zauważyłam wieniec dożynkowy, który przedstawiał postać Norwida
przy biurku oraz napis: "wieś to me życie, to podarek Boży". Cytat
pochodzi oczywiście ze "Wspomnienia wioski" powstałego w okresie
młodzieńczej twórczości poety, które odsyła do lat dzieciństwa spędzonego w
gminie Dąbrówka, powracającego do poety jako jedno z najszczęśliwszych
wspomnień życia. Poprzez tę nieco nostalgiczną pochwałę wsi, Norwid -
"poeta nowoczesny", poeta miasta, poeta mędrzec, autor trudnego
słowa, staje się i dziś bliski mieszkańcom wsi, którzy zapewne czują się dumni
jako jego lokalni rodacy.
Jest to dla mnie zaskakujący w swej prostocie, kolejny przykład
geniuszu Norwida, który obecny jest zarówno w życiu naukowym (coraz
liczniejsze i różnorodne badania), literackim (mnóstwo nawiązań do
jego twórczości u późniejszych autorów), szkolnym (popularność
nadawania jego imienia szkołom), jak i wiejskim lokalnej społeczności. Okazuje
się, że "wnuk Norwida" obecny jest niemal w każdym środowisku
społecznym.
W załączniku przesyłam zdjęcie dożynkowego portretu Norwida - jedynego
w swoim rodzaju, wykonanego z ziaren zbóż. Niżej załączam link do
krótkiej informacji na temat przebiegu uroczystości, która odbyła się
26 sierpnia 2012 r. w Dąbrówce (parafii, w której Norwid został
ochrzczony).
Pozdrawiam,
Monika Tlaga
Mieszkanka powiatu wołomińskiego. Obecnie na warszawskiej polonistyce
przygotowuje pracę licencjacką na temat debiutanckiego okresu
twórczości Norwida.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz